Als mens hebben we enerzijds de behoefte aan vrijheid en anderzijds de behoefte om bij een ander te horen, bij een groter geheel. Binnen een relatie is het dan ook de uitdaging om een goed evenwicht te vinden tussen ‘samen’ en ‘apart’.

Onderstaand citaat van Kahlil Gibran geeft deze dynamiek mooi weer

Al zijn jullie samen, laat er ruimte tussen jullie bestaan.
En laat de winden van het universum tussen jullie dansen.
Heb elkaar lief, maar maak de liefde niet tot een verplichting.
Laat zij liever een zee zijn, die deint tussen de kustlijnen van jullie zielen.
Vul elkaars beker, maar drink niet uit een en dezelfde bokaal.
Geef elkaar te eten, maar eet niet van een en hetzelfde brood.
Zing en dans samen, maak het leven tot een feest, maar laat elkaar vrij.
Zoals de snaren van een luit op zichzelf staan, al doortrilt hen dezelfde muziek.

Geef je hart, maar geef het niet bij elkaar in bewaring,
want alleen de hand des levens kan jullie harten bevatten.
Sta bij elkaar, maar niet te dicht opeen, immers,
de zuilen van de tempel staan op zichzelf,
en de eikenboom en de cipres groeien niet in elkaars schaduw.

Auteur: Kahlil Gibran