Vaak ben je geneigd om veel van wat je overkomt op rekening van anderen te schrijven. Hoe vaak geef je anderen niet de schuld van wat je overkomt? En als jij je ergert aan iets, of je over iets opwindt, dan is het toch duidelijk dat dat veroorzaakt is door de buitenwereld? Want als de buitenwereld anders was geweest, dan had jij geen last van irritatie gehad.
Deze buitenwereld is niets meer dan een projectiescherm dat symbolisch weergeeft wat er zich in jouw binnenwereld afspeelt. Sla jij aan op iets in de buitenwereld, dan komt dat doordat jij iets herkent als deel van jezelf. Deze herkenning gaat gepaard met positieve of negatieve emoties en kan te maken hebben met talenten die jij nog niet hebt ontdekt, capaciteiten die jij hebt, maar die jij niet in jezelf vermoedt, of met verdringingen of problemen.
Voor dit deel van jezelf ben je blind en ook al is dit deel verdrongen of onontdekt, het is wel degelijk actief. Deze donkere en lichte delen wachten in je schaduw tot jij ze deel van jouw bewustzijn gaat maken. Zolang dat deze delen nog in je schaduw zitten (in je persoonlijk onbewuste), heb je er geen regie over en steken ze op de meest ongunstige momenten de kop op. Ze vormen als het ware je zwakke plek; hier ben je kwetsbaar, makkelijk te raken en emotioneel.
Samengevat kun je zeggen dat je reactie op de buitenwereld een reactie op je eigen (onbewuste) probleem is. Het zijn beelden uit jouw eigen onbewuste die een belichaming zoeken in de buitenwereld.
Het ontmaskeren van jouw projecties en vervolgens de inhouden ervan integreren in jouw bewustzijn wordt “schaduwwerken” genoemd. Door deze ontmaskering krijg je zicht op je emoties en ga je de boodschap ervan zien met als bijkomstigheid dat je anders zult omgaan met problemen en emoties, meer balans gaat ervaren en de regie terug in handen neemt.
Bron: Het projectiemechanisme – Karen M. Hamaker-Zondag
colorfulrebelcoaching.nl 